Sociale Hygiëne
Misschien ben ik wel de enige therapeut die in het bezit is van een SVH verklaring Sociale Hygiëne. Vandaag heb ik een herregistratie in het register Sociale Hygiëne van de overheid gedaan.
Ik was op zoek naar mijn diploma’s die me toegang geven tot registratie bij de juiste beroepsvereniging. Die diploma’s zijn het bewijs ‘dat ik het kan’ en registratie biedt toegang naar een vergoeding van de zorgverzekeraar voor mijn cliënten. Daarnaast mag ik dan mijn diensten zonder btw aanbieden.
En daar vond ik em, tussen de rest. Het certificaat Sociale Hygiëne.
Dit gebeuren vatte ongeveer samen waar ik de afgelopen maanden mee gestoeid heb. Ik wist het niet meer, ik was verdwaald in mijn eigen hoofd. In de afgelopen acht jaar heb ik de opleiding tot PRI therapeut gevolgd, ben ik zo ongeveer continue bezig met zelfonderzoek en ben ik al een tijd aan het werk in mijn eigen praktijk voor coaching en therapie met de PRI-methode.
Maar er was de afgelopen jaren ook veel boosheid en kritiek van anderen: niet op de methode, maar op de grondlegster en opleiders. Voor alle partijen niet fijn. Een aantal van die boze teleurgestelde oud collega’s heb ik ook gekend. Bij één daarvan heb ik zelf in therapie gezeten en door haar ben ik zelfs de opleiding gaan doen. Het verwarde me en deed me twijfelen of ik wel door wilde als therapeut. Want wat is nu waarheid? Mijn ervaringen in de opleiding waren zo anders. Niet dat het makkelijk was, of dat ik niet eens wanhopig mijn shit bij de ander had neergelegd of dat ik nooit mijn vraagtekens heb gehad. Maar ik kwam altijd weer verder in mijn eigen proces. Had ik zaken over het hoofd gezien of snapte ik het niet?
Van een afstandje bekijken wat je nou eigenlijk in handen hebt blijkt een goede strategie om helderheid te krijgen.
Ik ging dus even wat anders ernaast doen. Een opleiding tot trainingsacteur. Daar ontdekte ik aan den lijve hoe je door in een veilige setting oefent door iets anders te gaan doen, je ander gedrag eigen kunt maken.
Ervaringsgericht leren heet dat. Waar je bijvoorbeeld dicht kan slaan als er iemand boos op je wordt, kun je veilig ander gedrag en communicatie oefenen, waardoor je voorbij het dichtslaan kunt komen. Waardoor je in het ‘echte’ leven nieuw repetoir hebt waar je uit kunt putten. Dit werkt op gedragsniveau.
PRI, de methode waar ik mee werk, is niet alleen een coachingsmethode om gedachten en emoties te begrijpen, maar biedt ook als je wil, een kader voor diepgaand onderzoek naar het gaan inzien en begrijpen van de oorzaak van je emoties, gedachten en gedrag.
Je krijgt zicht op je zg. blauwdruk van je leven, waar dit je volwassen leven in werk of relaties belemmert of zelfs saboteert en hoe je daar vrij van komt. Als therapeut doorleef ik dat proces zelf op een zo diep mogelijk niveau. Je kunt anderen pas onderwijzen tot daar waar je het zelf hebt geleerd nietwaar?
Dat is een proces en geen quick fix, omdat je het pas gaat zien als je het doorhebt. Het gaat om verandering op bewustzijnsniveau. En dat kan soms even duren.
Welke keuzes je daarna ook maakt, die zijn pas echt vrij als je die keuzes zonder boosheid naar of angst voor anderen kunt maken. En toen klopte het weer voor mij: wat ik voel zit in mij en kan ik onderzoeken en oplossen, omdat ik geleerd heb hoe dat te doen. Dat moet niet, maar is een keuze en dat wil ik van binnenuit. Omdat ik op eigen benen wil staan en verantwoordelijkheid wil nemen voor wie ik wil zijn en daarvoor niet afhankelijk wil zijn van de ander. Noem het sociale hygiëne!
Blijk ik daar toch al een certificaat voor te hebben.
En het bewijs dat ik het kan laat ik aan de ervaringen van mijn cliënten over.
Misschien open ik ooit nog een café, daar schijnt dit certificaat voor bedoeld te zijn.